ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ

Περνούν οι ώρες με ρυθμό σημειωτόν
και φτύνουν στα μούτρα το παρόν
πού'χει αρχίσει και γίνεται αχνό
σαν του λονδίνου το τοπίο το υγρό
κομμένα χέρια, πόδια ακρωτηριασμένα
ταξιδεύουν μόνα και αηδιασμένα
μέσ' το άπειρο θεατές του ονείρου
δικαιούχοι του παραδείσιου κλήρου
άνθρωποι με μνημονικά κατά-κλεμμένα
με ερωτηματικά περιβραχιόνια κομμένα
με το πρόσωπο τούς καμουφλαρισμένο
και το εγώ τούς να χτυπιέται αφρισμένο
φαιά ουσία χυμένη στο τραπέζι το καλό
απο κάποιου φιλοσοφημένου το μυαλό
στού ποιητή την έμπνευση κηλίδα
και στού φτωχού το όνειρο ασπίδα
ψυχοσύνθεση, ετούτου του γήινου πλανήτη
μοιάζει με θεωρεία ενός βαρυποινίτη
με άρρωστο γέλιο έγκλειστου ψυχιατρείου
και με υποκρισία οικογενειάρχη και κυρίου.