Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

Έμαθα κάποτε απο άνθρωπο σοφό
ότι ενα παιδάκι ερωτεύτηκε το πιο λαμπρό αστέρι.
Για να το φτάσει όμως καθώς πηδούσε στο κενό
τη λίγη πίστη του άφησε να φύγει απ'το χέρι.

Πεσμένο το μαζέψανε απο ενα δρόμο σκοτεινό
το σκοτωμένο του κορμάκι κοίταζαν κουνώντας
                                                      λυπημένα το κεφάλι.
Κρίμα ψιθύρισαν το καημενούλι ήταν τρελό
αρχίζοντας την κριτική ξεχνώντας το δικό τούς χάλι.

Μα ξάφνου παραμέρισαν γιατί έφτασαν οι γονείς
έσκυψε ο τραγικός πατέρας πάνω στο παιδί του.
Εγώ είμαι υπεύθυνος αλλά μετά και 'σείς
που λείπαμε και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του.

Η μάνα στύλωσε τα μάτια στήν ανάσα του Θεού
μια αμαρτωλή,Κύριε,είμαι δυστυχισμένη
μη με λυπάσαι άσε με στήν κρίση του οργισμένου σου λαού
αφού ποτέ δεν το'μαθα αρκετά να σε πιστεύει.

Κοντά μου της απάντησε εκείνο ήθελε να το πάρω
για να αποκτήσει ολα τα αστέρια που επιθυμεί
και σείς παράδειγμα να γίνεται για κάποιον άλλο
που θα'χει περισσότερη ανάγκη πάνω στη γή.

Το παρόν ποίημα ανήκει στήν αγαπητή φίλη Καλλιόπη Τσική απο την Ν.Υόρκη.
Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή της με παραμυθοποιήματα
για μικρά και μεγάλα παιδιά.Έχει τίτλο ΤΟ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
και είναι αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση.Όποιον ενδιαφέρει μπορούμε να το βρούμε.
Ένα βιβλίο ξεχωριστό που βλέπει τα παραμύθια με απλό λόγο αλλά και πολλή ποιητική ματιά.