Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

ΧΩΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα
και θα ζούμε μήνες,χρόνους χωρισμένοι,
άφησε να πάρω κάτι κι από σένα
γαλανή πατρίδα, πολυαγαπημένη.

Άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω
για την κάθε λύπη, κάθε τι κακό,
φυλαχτό απ' αρρώστεια,φυλαχτό από χάρο,
μόνο λίγο χώμα,χώμα ελληνικό.

Χώμα δροσισμένο με νυχτιάς αγέρι,
χώμα βαφτισμένο με βροχή του Μάη,
χώμα μυρισμένο απ' το καλοκαίρι,
χώμα ευλογημένο, χώμα που γεννάει

μόνο με της πούλιας την ουράνια χάρη,
μόνο με του ήλιου τα θερμά φιλιά
το μοσχάτο κλήμα, το ξανθό σιτάρι,
την χλωρή την δάφνη, την πικρήν ελιά.

Χώμα τιμημένο, πό΄χουν ανασκάψει
για να θεμελιώσουν ένα Παρθενώνα,
χώμα δοξασμένο πό'χουν ροδοβάψει
αίματα στο Σούλι και στο Μαραθώνα.

Χώμα πό'χει θάψει λείψανα αγιασμένα
απ' το Μεσολόγγι κι από τα Ψαρά,
χώμα που θα φέρνει στον μικρόν εμένα
θάρρος,περηφάνεια, δόξα και χαρά.

Θε να σε κρεμάσω φυλαχτό στα στήθια
κι όταν η καρδιά μου φυλαχτό σε βάλει,
από σε θα παίρνει δύναμη, βοήθεια,
μην την ξεπλανέψουν άλλα, ξένα κάλλη.

Η δική σου χάρη θα με δυναμώνει
κι όπου κι αν γυρίσω κι όπου κι αν σταθώ
συ θε να μου δίνεις μια λαχτάρα μόνη,
πότε στην Ελλάδα πίσω θε να 'ρθώ.

Κι αν το ριζικό μου έρημο και μαύρο
μου' γραψε να φύγω και να μη γυρίσω,
το στερνό συχώριο εις εσένα θα'βρω,
το στερνό φιλί μου θε να σου χαρίσω.

Έτσι, κι αν σε ξένα χώματα πεθάνω,
και το ξένο μνήμα θά' ναι πιο γλυκό
σαν θαφτείς μαζί μου, στην καρδιά μου επάνω,
χώμα αγαπημένο, χώμα ελληνικό.


    ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΔΡΟΣΙΝΗΣ    [1859-1951]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου