Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΣΤΗΝ ΟΚΑ

Ήσουνα  νειά κι αρχόντισσα  
τώρα σε λέν' γερόντισσα
γι αυτό χτυπάν λυπητερά κι οι μπαγλαμάδες
γιατί τραγούδια ευτράπελα
πως να στο πω,ρε κάπελα
δεν πάν ποτέ με το κιλό,θέλουν οκάδες.

Πόσες φορές συντρόφισσα
με σένα εφιλοσόφησα,.
Πόσοι καημοί,πόσα σεκλέτια,πόσα πάθη
εσβήσανε σαν το'πινα
και κοίταζα τ'ανθρώπινα
απ'τα δικά σου τα ολοφώτιστα τα βάθη.

Παρέα με τη λύπη μου
και με το καρδιοχτύπι μου
έπινα απο το πνεύμα σου το θείο,
κι απ' την δουλειά σαν γλύτωνα
με το μπεκρή το γείτονα
μια οκαδίτσα κοπανούσαμε στα δύο.

Και ο καιρός σαν άλλαζε
και μέσ' τα φύλλα εστάλαζε
το τραγουδάκι μιάς βροχούλας παιχνιδιάρας,
εμείς γελώντας κλαίγαμε
και κλαίγοντας το λέγαμε
στο ρέ ματζόρε μιάς μεσόκοπης κιθάρας.

Πρίν πας να βρείς το θάνατο
και γίνεις παλιοκάνατο
θα' ρθώ το βράδυ να σε βρω,μην το ξεχάσεις,
δεν θα' ρθω πάλι μόνος μου
θά'ναι μαζί κι ο πόνος μου
με τη στερνή σου τη σταλιά να μας κεράσεις.


        ΤΙΜΟΣ    ΜΩΡΑΙΤΙΝΗΣ   [1875-1952]

3 σχόλια:

  1. Και η οκά 300, που λέγανε τότε...
    Εγώ δεν την πρόλαβα, αλλά τουλάχιστον ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος μας τη θυμίζει σε αρκετές ταινίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα.Έτσι λέγανε πράγματι για την οκά γιατί είχε τριακόσια δράμια,το δράμι ήταν υποδιαίρεση της οκάς.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή